Το είδε με τα μάτια της
ψυχής του
Και το μικρό κοριτσάκι
που μας κέρασε τον αθανάτων το κρασί
Το ήπιαμε μαζί αξέχαστοι μου
φίλοι
Είμουνα και εγώ εκεί
Το ένιωθα με όλες μου τις
αισθήσεις
Δεν ήταν όνειρο που θα
πάγωνε από ένα κουρδισμένο ξυπνητήρι
Ήταν αυτό που λαχταρούσε
τόσα χρόνια η ψυχή μας
Το θέλαμε πολύ, μα
περισσότερο το ‘θελαν οι νεκροί μας
Το θελε και το πνεύμα της
Πόλης, του περήφανου λεμεσιανού
Ο καιρός είχε περάσει και
η περηφάνια μας σιγόσβηνε
Ο ΛΕΩΝΤΑΣ είναι βασιλιάς
και αξίζει τον απόλυτο σεβασμό όλων
Σ’ ευχαριστώ που είμαι
και εγώ κομμάτι της ιστορίας σου
Μου ‘δωσες πολλά χωρίς
καν να κάνεις το παραμικρό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου