Ο αθλητισμός και ειδικότερα τα ομαδικά αθλήματα από τελούσαν πάντα πηγή έλξεις από το μεγαλύτερο μέρος τις κοινωνίας σχεδόν όλων των χωρών. Στην Κύπρο και γενικά σε όλοι την Ευρώπη ‘’Βασιλιάς’’ των Σπόρτ θεωρείτε το ποδόσφαιρο με άλλα αθλήματα όπως την Καλαθόσφαιρα και την πετό σφαιρα να ακολουθούν. Πολλοί είναι οι συμπατριώτες μας όπου έχουν φανατικά καθιερώσει τις μέρες που διεξάγονται αγώνες ποδοσφαίρου ως αργίες και παίρνουν επίσης μεγάλο μέρος τις ημέρας σχολιάζοντας τα τεκταινόμενα του Κυπριακού αλλά και του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου που τους Καθηλώνει εβδομαδιαία σε κερκίδες και τηλεόρασης.
Ο αθλητισμός έχει βαθιά τις ρίζες του ,δίπλα από αρχαιοελληνικούς αμφορείς που απεικονίζουν στιγμές από την σπουδαιότερη –ίσως- αθλητική διοργανώσει του κόσμου ,τους Ολυμπιακούς αγώνας. Από τότε μέχρι και σήμερα εν έτη 2013 ο αθλητισμός έχει μια γκάμα από σπουδαία γεγονότα να μας υποδείξει τα οποία αποδεικνύουν ότι «Ο αθλητισμός ενώνει» και είναι σημαντικό όπλο κατά του ρατσισμού.
Πολλά είναι τα παραδείγματα που θα μπορούσα να αναφέρω για να υποστηρίξω την θέση μου, παρόλα αυτά θα εστιαστώ στα πιο σημαντικά ξεκινώντας από τους Ολυμπιακούς αγώνες στην αρχαία Ελλάδα μέχρι και σήμερα.
Αρχικά, δεν θα μπορούσαν να μην αναφερθώ στο γεγονός ότι κάθε φορά που πραγματοποιούνται Ολυμπιακοί Αγώνες στην αρχαία Ολυμπία, κηρυσσόταν αμέσως ανακωχή και η κάθε Πόλη -Κράτος έστελνε τους δικούς τις αθλητές για να λάβουν μέρος στους αγώνες. Αθλητές από διαφορετικές Πόλης -Κράτη που πιθανόν να ήταν και αντίπαλη σε κάποιο πόλεμο, στους αγώνες αγωνίζονταν ισάξια κάτω από το σκήπτρο της ευγενούς άμιλλας και της ανάγκης να τιμήσουν την Πόλη από την οποία κατάγονταν.
Θα παραμείνω στους Ολυμπιακούς αγώνας και θα σας καλέσω να θυμηθούμε μαζί ένα γεγονός που πραγματικά αποτελούσε και αποτελεί μέχρι σήμερα γροθιά κατά του ρατσισμού. Το 1968 στους Ολυμπιακούς του Μεξικού δύο αφροαμερικανοί ο Τόμι Σμιθ και ο Τζον Κάρλος οι οποίοι κατέλαβαν το Χρυσό και αλγυρό μετάλλιο αντίστοιχα στα 200 μετρα. Την ώρα τις απονομής παίρνουνε την θαρραλέα απόφαση να σηκώσουν ψηλά της γροθιές τους φορώντας ένα μαύρο γάντι -σύμβολο της οργάνωσης μαύρο πάνθηρας που ήταν υπέρ της ισότητας λευκών και έγχρωμων στην Αμερική- και χωρίς να φορούν παπούτσια -θέλοντας να δείξουν την φτώχεια των αφροαμερικάνων-. Με αυτό το τρόπο ήθελαν να καταδικάσουν το ρατσισμό που υπόκεινται οι αφροαμερικανοί και να στείλουν το μήνυμα ανα το παγκόσμιο. Αξιοσημείωτο μπορεί να θεωρηθεί και το γεγονός ότι ο Αυστραλός συναθλητής του από την Αυστραλία ο Πήτερ Νόρμαν στάθηκε δίπλα στους άλλους δύο φορώντας μια κονκάρδα τηςαντιρατσιστικής οργάνωσης OPHR ,θέλοντας να συμμετέχει και αυτός στο σπουδαίο έργο τους.
Ένα πρόσφατο γεγονός που έγινε πρόσφατα στο νησί μας και το οποίο έστειλε μήνυμα ενότητας και ελπίδας σε όλους ήταν η κίνηση των οπαδών τις Φενέρμπαξιε στο ποδοσφαιρικό Αγώνας ΑΕΛ- Φενερμπαξιέ για το Ευρωπαϊκό Κύπελλο. Οι Τούρκοι ανέβασαν ένα πανό το οποίο έλεγε "Football is Peace and Friendship" έχοντας τις φωτογραφίες ενός Τούρκου ποδοσφαιριστή της Αέλ και ενός Ελληνοκυπρίου παίχτης της Φενερμπαξε. Το παιχνίδι δεν είχε "τρίτο ημίχρονο" με τους οπαδούς των δύο ομάδων να περιορίζονται σε συνθήματα αθλητοπρεποι και κρατήθηκαν μακριά από οποιουδήποτε είδους εθνικιστικές οι ρατσιστικές πράξεις.
Ο αθλητισμός έχει βαθιά τις ρίζες του ,δίπλα από αρχαιοελληνικούς αμφορείς που απεικονίζουν στιγμές από την σπουδαιότερη –ίσως- αθλητική διοργανώσει του κόσμου ,τους Ολυμπιακούς αγώνας. Από τότε μέχρι και σήμερα εν έτη 2013 ο αθλητισμός έχει μια γκάμα από σπουδαία γεγονότα να μας υποδείξει τα οποία αποδεικνύουν ότι «Ο αθλητισμός ενώνει» και είναι σημαντικό όπλο κατά του ρατσισμού.
Πολλά είναι τα παραδείγματα που θα μπορούσα να αναφέρω για να υποστηρίξω την θέση μου, παρόλα αυτά θα εστιαστώ στα πιο σημαντικά ξεκινώντας από τους Ολυμπιακούς αγώνες στην αρχαία Ελλάδα μέχρι και σήμερα.
Αρχικά, δεν θα μπορούσαν να μην αναφερθώ στο γεγονός ότι κάθε φορά που πραγματοποιούνται Ολυμπιακοί Αγώνες στην αρχαία Ολυμπία, κηρυσσόταν αμέσως ανακωχή και η κάθε Πόλη -Κράτος έστελνε τους δικούς τις αθλητές για να λάβουν μέρος στους αγώνες. Αθλητές από διαφορετικές Πόλης -Κράτη που πιθανόν να ήταν και αντίπαλη σε κάποιο πόλεμο, στους αγώνες αγωνίζονταν ισάξια κάτω από το σκήπτρο της ευγενούς άμιλλας και της ανάγκης να τιμήσουν την Πόλη από την οποία κατάγονταν.
Θα παραμείνω στους Ολυμπιακούς αγώνας και θα σας καλέσω να θυμηθούμε μαζί ένα γεγονός που πραγματικά αποτελούσε και αποτελεί μέχρι σήμερα γροθιά κατά του ρατσισμού. Το 1968 στους Ολυμπιακούς του Μεξικού δύο αφροαμερικανοί ο Τόμι Σμιθ και ο Τζον Κάρλος οι οποίοι κατέλαβαν το Χρυσό και αλγυρό μετάλλιο αντίστοιχα στα 200 μετρα. Την ώρα τις απονομής παίρνουνε την θαρραλέα απόφαση να σηκώσουν ψηλά της γροθιές τους φορώντας ένα μαύρο γάντι -σύμβολο της οργάνωσης μαύρο πάνθηρας που ήταν υπέρ της ισότητας λευκών και έγχρωμων στην Αμερική- και χωρίς να φορούν παπούτσια -θέλοντας να δείξουν την φτώχεια των αφροαμερικάνων-. Με αυτό το τρόπο ήθελαν να καταδικάσουν το ρατσισμό που υπόκεινται οι αφροαμερικανοί και να στείλουν το μήνυμα ανα το παγκόσμιο. Αξιοσημείωτο μπορεί να θεωρηθεί και το γεγονός ότι ο Αυστραλός συναθλητής του από την Αυστραλία ο Πήτερ Νόρμαν στάθηκε δίπλα στους άλλους δύο φορώντας μια κονκάρδα τηςαντιρατσιστικής οργάνωσης OPHR ,θέλοντας να συμμετέχει και αυτός στο σπουδαίο έργο τους.
Ένα πρόσφατο γεγονός που έγινε πρόσφατα στο νησί μας και το οποίο έστειλε μήνυμα ενότητας και ελπίδας σε όλους ήταν η κίνηση των οπαδών τις Φενέρμπαξιε στο ποδοσφαιρικό Αγώνας ΑΕΛ- Φενερμπαξιέ για το Ευρωπαϊκό Κύπελλο. Οι Τούρκοι ανέβασαν ένα πανό το οποίο έλεγε "Football is Peace and Friendship" έχοντας τις φωτογραφίες ενός Τούρκου ποδοσφαιριστή της Αέλ και ενός Ελληνοκυπρίου παίχτης της Φενερμπαξε. Το παιχνίδι δεν είχε "τρίτο ημίχρονο" με τους οπαδούς των δύο ομάδων να περιορίζονται σε συνθήματα αθλητοπρεποι και κρατήθηκαν μακριά από οποιουδήποτε είδους εθνικιστικές οι ρατσιστικές πράξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου