Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013

Θα αφήσεις του άλλους να καθορίσουν το μέλλον σου;



      Ο άνθρωπος είχε πάντα γραμμένο στο γενετικό του κώδικα, ότι για να μπορέσει να ζήσει και να αναπτυχθεί πρέπει να ζει και να δουλεύει σε ομάδες. Αυτό φαίνεται σε πολλά σημεία της αρχαιότητας και της ιστορίας τις ανθρωπότητας. Παρόλα αυτά στην σημερινή εποχή αυτό το γεγονός, κινδυνεύει να εξαληφθεί.
            Πλέον η ανθρωπότητα έχει περάσει στο στάδιο του αναπτυσσόμενου ατομικισμού όπου σιγά-σιγά θα οδηγήσει σε μια κατάσταση όπου ο καθένας θα ζει και θα παλεύει μόνο για τον ίδιο του τον εαυτό.
            Φανταστήκατε ποτέ ένα κόσμο όπου οργανωμένα σύνολα, όπως τα κόμματα , λαικές οργανώσεις και συντεχνείες, να μην υπήρχαν αφού κανένας πλέον δεν θα ενδιαφερόταν να προσφέρει στο συνάνθρωπο του; Ποιος θα διεκδικούσε τα οικουμενικά μας δικαιώματα; Ποιος άνθρωπος από μόνος του θα σηκωνόταν μπροστά από του μεγαλοκαρχαρίες του συστήματος και θα ζητούσε δικαιοσύνη; Μα φυσικά κανείς.
            Ας δούμε μια κοινή μέρα της καθημερινής μας ζωής, πόσες ώρες περνάμε μπροστά από μια τηλεόραση ή έναν Ηλεκτρονικό Υπολογιστή; Πόσες ώρες περνάμε διαβάζοντας άσκοπα, ούτως ώστε να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί με τους όμοιους μας; Πόσες ώρες σπαταλάμε στις πλαστές ανάγκες έτσι ώστε να μην μας μένει καν χρόνος για να ασχοληθούμε με τα ίδια μας, τα πραγματικά προβλήματα; Πλέον, όλες μας οι σκέψεις είναι ενσαρκωμένες με την ύλη και τα αμέτρητα υλικά αγαθά που νομίζουμε ότι θα μας γεμίσουν την ζωή και τα κενά που μας αφήνει ως συνέπεια ο ατομικιστικός τρόπος ζωής.
            Τί μπορούμε να κάνουμε για αυτό; Μα φυσικά να γίνουμε πιο ενεργοί και ταυτόχρονα πιο οικουμενικοί σαν άνθρωποι. Ας ενταχθούμε λοιπόν όλοι σε οργανωμένα σύνολα τα οποία θα λειτουργούν  «από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο». Ας πάμε κόντρα στο καπιταλιστικό σύστημα που μας θέλει σκυφτούς και ας γίνουμε εμείς μια δυνατή γροθιά που θα ρήξη το τοίχο που κρύβει τον ήλιο και να ζεσταθούμε απ’ τις ακτίνες του.
            Όποτε κάποιος απαρνιέται την πολιτική και δηλώνει αποπολιτικοποιημένος, σκέφτομαι ότι πιθανόν ποτέ του δεν έχει ακούσει τα λόγια του Μπερτολ Μπρεχτ: ''Αυτοί που είναι εναντίον της πολιτικής, είναι υπέρ της πολιτικής που τους επιβάλλεται.'' Κάποιοι άνθρωποι που ζούσαν κάτω από δικτατορικά και απολυταρχικά καθεστώτα, έδωσαν και το αίμα τους για να έχουμε εμείς σήμερα το δικαίωμα της ψήφου. Είναι ντροπή εμείς, οι απόγονοι τους να απαρνιόμαστε τις θυσίες τους. Είναι ντροπή να αρνούμαστε όσα αυτοί κέρδισαν με αγώνες αυτά που εμείς σήμερα θεωρούμε τυπικά και δεδομένα.
            Η Κύπρος περνά μια δύσκολη περίοδο και όλη μας, ανεξαιρέτως, πρέπει να οργανωθούμε για να πετύχουμε το καλύτερο για τον τόπο μας. Κάποιους πραγματικά τους βολεύει να είμαστε μακριά από την πολιτική ζωή και να απέχουμε απο τις κάλπες. Να αποφασίζει η μειοψηφία των πολιτών για την πλειοψηφία των δικαιούχων ψηφοφόρων. Ας μην τους αφήσουμε να μας ελέγχουν, δεν το οφείλουμε μόνο σε μας αλλά και σ’ αυτούς που θυσιάστηκαν για εμάς και κυρίως στις γενιές που θα έρθουν μετά και θα έχουν απαιτήσεις από εμάς. Δεν θέλουμε να τους στερήσουμε το δικαίωμα να είναι περήφανοι για τους προγόνους τους -όπως είμαστε και εμείς-. Δεν έχουμε το δικαίωμα να τους στερήσουμε όσα δικαιούνται.

             

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου