Στο ψεσινό αγώνα της ΑΕΛ με τον Ερμή (29/3/2014) στο τσίρειο, έγινε ένα απρόσμενο γεγονός που ταρακούνησε τους οπαδούς της γηπεδούχου ομάδας. Την ώρα που βρισκόταν το παιχνίδι στο ημίωρο ένας άτυχος οπαδός της ΑΕΛ έπεσε απο το κάτω κιγκλίδωμα κατευθείαν μέσα στην καταπακτή. Ο νεαρός άντρας έμεινε αρκετή ώρα εγκλωβισμένος εκεί με τους υπεύθυνους του γηπέδου να προσπαθούν να οργανωθούν να το περιθάλψουν, γύρω στο ένα 10'. Έχοντας να αντιμετωπίσουν και τις δυσκολίες που εμπεριέχει ένα γήπεδο σαν αυτό του τσιρείου. Στο τέλος όλα πήγαν καλά και ο νεαρός άντρας επιβιβάστηκε στο ασθενοφόρο ακούγοντας μάλιστα και τα χειροκροτήματα των αδερφών του ΑΕΛιστών που ησύχασαν όταν τον είδαν να προβάλει. Εγώ πάντως σας παρατηρητής της όλης ιστορίας, μόνο ήσυχος δεν ένοιωσα. Αντίθετα ένοιωσα ακόμα ποιο ανήσυχος σιγοψιθυρίζοντας σε ένα φίλο μου εκεί δίπλα πως:
"Αν δεν γίνει επιτέλους γήπεδο στην Λεμεσό,να μου το θυμηθείς θα θρηνήσουμε θύματα σύντομα"
Καταρχήν για να προλάβω τοποθετήσεις του τύπου: "καλά ρε φταίει το τσίρειο αν ο άλλος ζαλίστηκε τσε έππεσε, μπορεί να τον εκουντησαν μεν υπερβάλλεις". Σαφέστατα και δεν καταδικάζω το τσίρειο γι΄ αυτό. Παρόλα αυτά η κατάσταση του γηπέδου έκανε την όλη διαδικασία διάσωσης του άτυχου αυτού άντρα ακόμα πιο δύσκολη. Όταν επί πέντε λεπτά προσπαθούν οι νοσηλευτές να βρουν τρόπο να κατέβουν προς την καταπακτή, όταν η επικοινωνία μεταξύ αστυνομίας-νοσηλευτικού προσωπικού- λοιπόν μοιάζει να είναι βγαλμένη από την εποχή των παγετώνων και όταν NAI η ασφάλεια των οπαδών απειλείται τότε σημαίνει πως κάτι πάει λάθος.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ένιωσα ότι το γήπεδο της Λεμεσού σιγά-σιγά ετοιμάζεται να καταρρεύσει. Ας μην ξεχνάμε πως πριν από μερικές μέρες βγήκαν στην επιφάνεια φωτογραφίες από το εσωτερικό του σταδίου που έδειχνα μεγάλα κομμάτια από σουβά και τούβλα να είναι στο πάτωμα από την ένταση που υπήρχε στις κερκίδες πριν(παιχνιδι πρωταθλήματος ΑΕΛ-Απολλων). Μιας και είπα κερκίδες, αλήθεια είχε πάει κανείς στον τελικό του Μαΐου 2013, στο Λεμεσιανό ντέρμπι όπου οι δύο κερκίδες σείονταν για 120'; Τότε πολλοί κατάλαβαν τι εννοούμε το γήπεδο μας εγκαταλείπει. Γύρω στο τέλος του δευτέρου ημιχρόνου όπου η ένταση ήταν στο ζενίθ, έπιασα τον εαυτό μου να παρακολουθεί τις ενώσεις που υπήρχαν στο γήπεδο για να το συγκρατούν και να το στηρίζουν. Ποιος τελικός κυπέλλου; Όταν τις είδα να σείονται και να παλεύουν να κρατηθούν στην θέση τους πάγωσε το αίμα μου και φαντάζομαι πάρα πολλών ακόμα φίλων των δύο ομάδων που ζουν συνεχώς τέτοιες στιγμές.
Εν κατακλείδι αυτό που ζητάμε σαν φίλαθλοι και οπαδοί των ομάδων της Λεμεσού δεν είναι ένα γήπεδο πολυτελείας, με πανάκριβο εξοπλισμό, ανέσεις και λούσα για να λέμε στους υπόλοιπους της πρωτεύουσας πως έχουμε ''γηπεδάρα''.Αυτά τα αφήνουμε σε αυτούς που θεωρούν το ποδόσφαιρο "business". Εμείς ως φίλαθλοι ζητάμε ένα γήπεδο που να μπορεί να στηρίξει τον δυναμισμό και την αγάπη μας για το ποδόσφαιρο προσφέροντας μας ασφάλεια. Ξέρουμε πολύ καλά σαν λαός πως κάθε φορά που λέμε:"σιωπάτε να περάσουμε.." στο τέλος η τύχη δεν μας χαμογελά. Και αν δεν θέλουμε να θρηνήσουμε ακόμα μια τραγωδία ως λαός, ας κάνουμε το βήμα παραπάνω και ας μεριμνήσουμε ούτως ώστε το μόνο που να μας κάνει να κλαίμε και να στεναχωριόμαστε στο ποδόσφαιρο να είναι ότι έχασε ένα τίτλο η αγαπημένη μας ομάδα.
ΑΕΛιστα, Απολλωνίστα, Αριανέ.... Ας μην τους αφήσουμε να παίζουν ζάρια με την ζωή την δική μας και των παιδιών μας. Ας ζητήσουμε αυτό που πραγματικά δικαιούμαστε. Ασφάλεια!
"Αν δεν γίνει επιτέλους γήπεδο στην Λεμεσό,να μου το θυμηθείς θα θρηνήσουμε θύματα σύντομα"
Καταρχήν για να προλάβω τοποθετήσεις του τύπου: "καλά ρε φταίει το τσίρειο αν ο άλλος ζαλίστηκε τσε έππεσε, μπορεί να τον εκουντησαν μεν υπερβάλλεις". Σαφέστατα και δεν καταδικάζω το τσίρειο γι΄ αυτό. Παρόλα αυτά η κατάσταση του γηπέδου έκανε την όλη διαδικασία διάσωσης του άτυχου αυτού άντρα ακόμα πιο δύσκολη. Όταν επί πέντε λεπτά προσπαθούν οι νοσηλευτές να βρουν τρόπο να κατέβουν προς την καταπακτή, όταν η επικοινωνία μεταξύ αστυνομίας-νοσηλευτικού προσωπικού- λοιπόν μοιάζει να είναι βγαλμένη από την εποχή των παγετώνων και όταν NAI η ασφάλεια των οπαδών απειλείται τότε σημαίνει πως κάτι πάει λάθος.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ένιωσα ότι το γήπεδο της Λεμεσού σιγά-σιγά ετοιμάζεται να καταρρεύσει. Ας μην ξεχνάμε πως πριν από μερικές μέρες βγήκαν στην επιφάνεια φωτογραφίες από το εσωτερικό του σταδίου που έδειχνα μεγάλα κομμάτια από σουβά και τούβλα να είναι στο πάτωμα από την ένταση που υπήρχε στις κερκίδες πριν(παιχνιδι πρωταθλήματος ΑΕΛ-Απολλων). Μιας και είπα κερκίδες, αλήθεια είχε πάει κανείς στον τελικό του Μαΐου 2013, στο Λεμεσιανό ντέρμπι όπου οι δύο κερκίδες σείονταν για 120'; Τότε πολλοί κατάλαβαν τι εννοούμε το γήπεδο μας εγκαταλείπει. Γύρω στο τέλος του δευτέρου ημιχρόνου όπου η ένταση ήταν στο ζενίθ, έπιασα τον εαυτό μου να παρακολουθεί τις ενώσεις που υπήρχαν στο γήπεδο για να το συγκρατούν και να το στηρίζουν. Ποιος τελικός κυπέλλου; Όταν τις είδα να σείονται και να παλεύουν να κρατηθούν στην θέση τους πάγωσε το αίμα μου και φαντάζομαι πάρα πολλών ακόμα φίλων των δύο ομάδων που ζουν συνεχώς τέτοιες στιγμές.
Εν κατακλείδι αυτό που ζητάμε σαν φίλαθλοι και οπαδοί των ομάδων της Λεμεσού δεν είναι ένα γήπεδο πολυτελείας, με πανάκριβο εξοπλισμό, ανέσεις και λούσα για να λέμε στους υπόλοιπους της πρωτεύουσας πως έχουμε ''γηπεδάρα''.Αυτά τα αφήνουμε σε αυτούς που θεωρούν το ποδόσφαιρο "business". Εμείς ως φίλαθλοι ζητάμε ένα γήπεδο που να μπορεί να στηρίξει τον δυναμισμό και την αγάπη μας για το ποδόσφαιρο προσφέροντας μας ασφάλεια. Ξέρουμε πολύ καλά σαν λαός πως κάθε φορά που λέμε:"σιωπάτε να περάσουμε.." στο τέλος η τύχη δεν μας χαμογελά. Και αν δεν θέλουμε να θρηνήσουμε ακόμα μια τραγωδία ως λαός, ας κάνουμε το βήμα παραπάνω και ας μεριμνήσουμε ούτως ώστε το μόνο που να μας κάνει να κλαίμε και να στεναχωριόμαστε στο ποδόσφαιρο να είναι ότι έχασε ένα τίτλο η αγαπημένη μας ομάδα.
ΑΕΛιστα, Απολλωνίστα, Αριανέ.... Ας μην τους αφήσουμε να παίζουν ζάρια με την ζωή την δική μας και των παιδιών μας. Ας ζητήσουμε αυτό που πραγματικά δικαιούμαστε. Ασφάλεια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου