"Nous Sommes Υποκριται"

Για σένα είν’ αρρώστια η ομοφυλοφιλία

Εύχεσαι θάνατο σε κάθε τι «αφύσικο» και «μακρινό»

Μα κλαις και διαμαρτύρεσαι για το «μπούλιγκ»

Μήπως το πέρασες για κάτι νέο, κάτι το τωρινό;

Ναι, το ξέρουμε καλά και οι δυο μας

ένας υποκριτής είσαι και εσύ, από τους πιο μεγάλους

Δεν είσαι μόνος όμως, είμαι και εγώ και εσύ και άλλοι μαζί μας

Δεν το πονέσαμε τον άνθρωπο ποτές , είμαστε απλά υποκριται

Θέλουμε αίμα για να κλάψουμε, να θυμώσουμε, να «θυχτούμαι»

Μα Δεν θα θυμόμαστε αύριο, είμαστε απλά υποκριταί

Θύματα είμαστε όλοι μας ,και κάποτε γίναμε και θύτες

Και θα το επαναλάβουμε μόλις ξημερώσει, είμαστε απλά υποκριται

Θυμάσαι κάποτε που κλαίγαμε μαζί, για εκείνο το μικρό μας όνειρο

Πως τάχατες τον κόσμο θα αλλάξουμε για να χωρά τους πάντες

Μα τίποτες δεν άλλαξε, τίποτες δεν έγινε αλλιώτικο

Ακόμα και εμείς ίδιοι μείναμε, με το σταυρό στο χέρι

Και αν βγάλεις το χρήμα, τους θεούς και της σημαία

Τι σου μένει άραγε για να κρατάς;

Τίποτες, μοναχά ο άνθρωπος σε μια απέραντη γη

Μα γι’ αυτό το τίποτα δεν ζούμε αδέρφε;